Kayar gider meçhule, Boyasý silik Pejmürde saman çöpü.! Düþmüþ her nasýlsa dereye. Bazen bir dalga Bazen da akýntý sürükler, Kimi yerde takýlýr Ya bir söðüt yapraðýna Ya da yosun aðýna. Kalýr orada zaman elverdiðince. Kurtulursa takýntýlarýndan, Baþlar yeni, yep yeni bir macera Ufukta bekleyene doðru..! Islak ayaklý güvercinin, Gagasýyla sunduðu Yeþil zeytin dalýný Taþýmýþtý bu sular Birgün bile ah demeden..! Yüzlerce yýldýr Kalabalýk ayaklar, bastý geçti üzerinden Geleceðe iz býrakmadan. Çok fatihler gördü Ne fetihler geçirdi Hep bir sonraya miras kalarak. Etrafýna çakýlan tel direkler, Çürüdü, zamana direnemeden. Gelin misali Zemheride görücüye çýkarýldý Yaðan kar’a aldýrmadan. Bir yýl dört mevsim ama, Donsa da Hep ayný yaþadý. Mevsimler deðiþti. O yerinde sabit kaldý. Bir þey hariç; Hoþ bir heyecan sarar, Daha büyük suya karýþýnca. Ne sap kalýr, ne de saman, Deniz denilen ummanla buluþunca..! 22.09.2008 Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetÇelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.