YİTİK DERE

Her bahar
Erken açar kirazýn
Yaný baþýnda
Sincaplarýn saklandýðý ceviz aðacýn

Suyunu kana kana içtiðim
Üþenmeden bakýr ibrikle
Akþam sofrasýna taþýdýðým pýnar

Bahçe dönüþü soluklandýðýmýz
Uysal - telaþsýz derecik
Bir türküyle uyanýr:
“Ordu’nun Dere’leri”

Ne güzel bulursun yolunu
Boyundan büyük zevkin
Kuþburnu- böðürtlen bir yanýnda
Nöbetçi kavaklar
Bahçe tarafýnda

Karadeniz’e ulaþamazsýn
Irmak olur menzilin
Akarsýn Elekçi’ye

Cemreye kanmazlar
Geç olur karpuz kabuðu düþünce
“Kurt postunu kurutunca”
Kurar çadýrý duldaya
Elekçiler

Sepet, elek, maþa
Harman, çapa
“Ne iþ olsa yaparýz a be”
Çalmak-çýrpmak?
“Tövbe vallah, haþa”

…Yolum düþüyor da memlekete
Balýðý tükenmiþ
Suyu da
Renkleri sorarsan
Bizimkilerle, gurbetçilerden kalan
Piknik zibilleri

Pýnar dersen
Üç beþ kurbaða
Bir de porsuk
Çamur-balçýk.

Fazilet Ünsal ELÝAÇIK

Ortanca/Nisan 2009





Sosyal Medyada Paylaşın: