İsyankâr Bir Şiir

Ýlk gördüðüm gün hâlâ hatýrýmda.
Ne kadar saf ne kadar masumdun.
Lacivert kazaðýn, beyaz gömleðin aklýmda.
Benim için hülyaydýn, umuttun.
Ama o günleri çabuk unuttun.

Ceylan bakýþlý yârim dedim sana ben.
Anlamadýn ki hiç.
Aþk meydanýnda beni ettin linç.
Bekledim onca zaman,
Olmadýn yüreðimde kýpýr kýpýr bir sevinç.
Ateþ atýp da gittin sevgi harmanlarýna.
Öyle muhtacým bilsen caným dermanlarýna.
Sana ne söylesem ki isyan mý ihanet mi.
Beni kavuran ateþ gerçek mi kehanet mi.
Kaç kere söyledim de çýlgýnca sevdiðimi.
Suskundun kayýtsýzdýn benim her yakarýma.
Kezzap döküp de gittin yüreðimde harýma.
Hesap kitap kâr etmez,
Baþýmda efkârýma.
Sýzdýn da yüreðime bütün döndü yarýma.
Sanki can çekildi de felç indi kollarýma.
Beni mazur gör gülüm, oldukça isyankârým.
O hale düþürdün ki dokunsalar aðlarým.

Gözlerindi en çok sevdiðim,
Bir içten bakýþýnda gözlerinde erirdim.
Artýk bakýþlarýný kaçýrýyorsun benden.
Ýhanet mi yoksa bu firarlarýna neden.
Sus, sakýn hiç söyleme!
Firak, firar,ihanet.
Duymadan beni linç et.
Olayým cansýz ceset.
Ceylan bakýþlý yârim dedim sana daima,
Ýçimdeki kandili söndürdün bak tavrýnla.
Yaþarken anlamadýn benim temiz sevgimi.
Bari ölünce anla, sen de dur namazýma.
Lâkin halel getirme bu masum isyanýma.
Ankara,23.06.2009 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın: