Dost bildiklerimiz vurdular bizi, Dillerimiz varmadý aha Göðsümüzün içi, Yutulmuþ isyanlar kalesi!
Hayat pençesini attý ya yakamýza Aðzý leþ, mahþer yeri, Gözlerinde kim bilir daha kaç garibin cesedi? Hayat! Kan lekesi elleri!
Can bildiklerimiz Gülüþlerimizi çalýp Yusufsuz, karanlýk zindanlara, Mahkum ettiklerinden bu yana bizi Sinemize yer eden dinmez aðýt naðmeleri, Ve vakitsiz ölümlerin ardýndan, Yas tutmaktý? Bize kalan!
Aynalarda suretimiz silineli çok oldu, Gölgelerimiz terk edeli bizi! Bahar yaðmurlarýný zemheriye ezdireli, Menþei belirsiz virane bir aþkta, Can vermekti bize kalan!
Týpký sen gibi baba! Deðil asla kaçmak, Pes etmek! Olmadan Þah Mat!...
g.sarýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
GulBeyaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.