Uzun zaman oldu plastik vazolar gibi hiç kýrýlmýyorum Fakat korkuyorum. Birazdan hayalini göreceðim..! Otuz yedi numara ayakkabýlarýný inceliyorum bir yandan Mavi iþlemeli , siyah, deri çizmelerini …
Þehir bana küsmüþ yine… Gýcýrdaya,gýcýrdaya geliyor Ahmet dede. Protez bacaklarý ve ritimli iniltileriyle.. Tempo tutuyoruz 12 Numaralý Mavi pencereli evime..
Ýhsan Kahraman Ocak 1996 / Karþýyaka / ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanliklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.