Daha bu sabah,
kaynayan yüreðimle yýkadým
ellerimde kalan aþk izini.
Üç vakte ayarlý gitmelerin
damarlarýmda akan
baharlarý kaçýrttý
düþüncesiz bir akþamüstü.
Kaç kumru vuruldu
kuruntularýnda.
Senli benli isimlerin altýnda,
þüphelerinle üþüdüðü bir yerde
düþüp kalakalan,
kaç duvar yýkýldý üzerine
sarsýntýlarýnla...
Ýhtilallerim vardý halbuki,
çýkmasý muhtemel...
Ýhtimal hesaplarý bitirilememiþ,
gecelerce sana kaçýþlara and verip
helal bohçalarýmdan vazgeçtiðim...
Demek ki…
...
Desek ne olur
demesek ne olur ki?
Madem çökmüþ üzerimize
ecel gibi bir ayrýlýþ,
susmak;
bu saatte belli ki,
bize en yakýþan haykýrýþ!