Ayyaþ yoksulluklarýn arka bahçelerinde yetiþen bir sevgiliydin sen
Ýçinde asi bir gönül yarasý
Büyüdükçe
Öfke bezendin kalleþ ayaklarýn altýnda ezilen topraða
Bedenini serdin
Kurþuna serildin
De ölemedin yar…
Dingin bir karanlýðýn orta yerinde
Þuursuzca sallanýyordu daraðacý
Hoyrat bir cellat son seviþmesinde ölüme
Donuk bir tebessüm armaðan ediyordu kendince
Bakireydi aþk
Düþseldi
Kutsal kitaplarýn her dizesinde vardý,yasaktý
Çingene bir Kahindi ecel,hep o bilirdi
Kefen illa beyaz olmalýydý
Ve ölüm soylu
Uyduruk bir yalandý herþey en imansýzýndan
Sen bildin
Hep bildin
De söyleyemedin yar…
Soytarý süprizler beklerdi köþe baþlarýnda
Ýki yüzlüydü hayat
Ayak uçlarýnda þeytan pranglarý, direnirdin
En masum sevilerde titrerken ,dökülürdü hasret
Ýsyan ederdi içindeki acýdan çivilenmiþ isa
Sen kederi kadere emanet verdin
kucaðýnda
uçurum çiçekleri dolu, gözlerinde c/esaret
Uzattýn ellerini
geçmiþin tünelinden
gel dedin,
al dedin
bu sevda ölümü/ne
De ben sana kýyamam ki yar…
YILDIZ