Yýkýk binalar misali, ÜstÜme birden çökmüþ toprak. Sesimi duyan var mý? Neleri götürmüþtü bu yýkýk viraneler.. Arama beni bu virane köþelerde.. Diyarbakýrýn sokaklarinda bir deli avareciyim.. Çýkacak bir yol,bir umut ararken, Bomboþ karanlýk sokaklarda.. Yaþanmýþ tüm acýlarý silmeye, Ne gücüm var, ne kuvvetim.. Oysa hep baþka acýlarý yasadim yüreðimde.. His ettim taa en derinlerinde.. Halbuki yeterdi, bir tatli söz bir gülüþ.. Ýçten ve samimiyetle, karanliklardan cikmaya, Yaþanan bütün acilari silmeye, Boþ bir dünyada gerek yoktuki.. Ýllede masal söylemeye...
GÜL ÖZCANLI..
Sosyal Medyada Paylaşın:
gul ozcanli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.