Çatýsý çökmüþ ev enkazý
On yedi yýldýr…
Nefes verendin
Ömrüme sebeptin
Kalanýmý ömrüne ekleyebilseydim…
Yakalayamadým
Buz ellerinden öptüm de
Sýcaklýðýmý duyamadýn…
Kapanan gözüne kirpik
Sýzan son damlana can
Olayým dedim de olamadým
Yapamadým
Sensiz eksik yanýmý tamlayamadým
Çökmüþ daðýndan sýzan lavla yanan
Eteðinde bitmiþ ot parçasý
Yemyeþil kalamadým
Kýrk Düðüm boðazým
Yutkunamam…
Nasýl muhtacým sana
Çizdiðin hatta dursam da
Dünya ayný dünya
Yaslandýðým daðým yok ya
Sallanýyorum baba…
Daraðacýnda yürek
Ýpi ha çekildi
Ha çekilecek
Mezarýn baþýnda
Bir iþmar etsen
Bir görünsen
Öpsem, öpsem, öpsem
Babam!
Ellerim niyâzda
Gönlüme ektiðin çiçeklerle
Mavilere hediyeni yolladým
Þükran AY
21.06.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.