Bir babalar gününü daha anýyor,
Yaþýyoruz bugün baba...
Her yýl söyleriz kendi kendimize,
Anneler gününde,
Dünya Kadýnlar gününde,
Dünya Sevgililer gününde,
Ve de Babalar Günü’nde...
Bir gün anýlmak olmaz,
Senede bir gün hatýrlanmak,
Senede bir günü SANA ADAMAK,
Yetmez...yetmez, yetmez deriz.
Kýrýk plaklar gibi söyler,
Tekrar eder dururuz.
ERTESÝ GÜN, YÝNE UNUTURUZ...
Hep unutur,
Her zaman yine unuturuz.
Ertesi gün acý gelir,
Ya da tatlý gelir yaþam heyecaný...
Hayat Savaþi, hengamesi
Yükler altýnda ezilir,
Yoklar altýnda tükenýr,
Keþkelerle bilenir,
Yine unuturuz sizleri...
Kusura bakmayýn artýk,
Herhalde bizler de,
Zamana uyduk biraz...
Sevgimizin azalmasýndan deðil,
Acýmýzýn azalmasýndan hiç deðil,
Sizleri unutmak,
Deðerinizi bilmemek,
Kalbimizden silmek deðil bu.
Hayýr, hayýr hiç deðil...
Aslýnda söylenenler hep doðru,
Ýçimizde,
Kalbimizde,
Yaþamýmýzda her an varsýnýz.
Damarlarýmýzdaki kan kadar,
Soluduðumuz hava kadar,
Bize yakýn,
Bizimlesiniz...
Bunu iyi bilesiniz.
Gelin görün ki, hayat acýmasýz
Hayat þartlarý çok aðýr.
Beþiðine giren çocuk,
Borçla doðuyor...
Ana rahmindeki çocuk,
Doðmadan borçlanýyor.
Çocukluðunu, gençliðini yaþamadan
Ekmek parasýný düþünüyor,
Ýþte bu sebepler baba...
Sen de bilirsin bunu.
Yoksa unutmak mümkün mü seni?
Yoksa, kim unutturabilir seni?
Sizler içimizde,
her hücremizde,
Bizimlesiniz.
Nasýl unuturuz sizi?
Sevgili unutulur mu?
Aþýk, Maþuk’unu unutur mu baba?
Þuan iki damla yaþ,
Göz pýnarlarýmda,
Akmaya hazýrlanýyor...
Baþladý bak yanaklarýmdan kaymaya.
Yüreðim sevdalý gibi eriyor,
Ýçim içime sýðmýyor,
Bir figan, bir feryat,
Ruhumda bir tufan kopmak üzere,
Sen de bu duygularý yaþamadýn mý?
Söyle, nasýl unutulursun?
Seni nasýl unuturuz baba?
Bu kalpler içimizde attýkça,
Sevgi sevgi haykýrdýkça,
Unutmayacaðýz...
Unutulmayacaksýn baba.
Bir babalar günün daha geçti,
Günün kutlu olsun baba...
21. 06. 2009
Suat TUTAK
(Yeni þiirlerimden)