kýrýlýnca çýnlayan es ölen bir kavruk/fakir sokak þarkýsýnýn öksüz/kovulgan nemli bakýþýnda savruldun
ben
savrulduðun yerde hiç olmaz/kervan susmaz kuþ bilmez/dil söylemez bir çöl soðuðunda öldüm bil ki vesikalý bir soluktur þimdi ömrüm…
peþindeyim seherindeyim bir cenin gibi kývrýldým nefesine sen öpmezsen/ söyle istanbul serilsin þu delik deþik iskeletime…
az gittim hiç geldim bazen dere tepe sen dedim el deðmemiþ masallar okunmamýþ hikayeler dinledim hepsi senin sesindi ne efsaneler tükettim ne sürgünler içtim bir bilsen kovuldum cüceler ülkesinden devler ülkesine bazen çok sevdim deðiþik dillerde ölebilmeyi
þimdi kýrýlýnca daðýlan günler soluðundayým
unut bir gün pasaportunu seni bulayým henüz kurumamýþ mürekkebini dudaklarýmda diþimde dilimde durdurayým
RÜZGAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöl gezgini ali tanyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.