vurulan gözyaþým ýslak ve beyaz bir düzlemde kuþluk vakti terk ettiðim kasabalar kadar kimsesizim
kahin olmama gerek yok kalbimdeki yara izini bilmem için
uzun uzun tren yollarý var bu hikayede uzayan ve mutlak bir kasabayla öpüþen asfalt rengi yolculuklarým... bulvarlara küs kalbimden izinsiz kaçýþlarým...
nöbetçi bir ölüm arýyorum þimdi bu parklarý sokaklarý ýslak kasabada vurulmak istiyorum tereddütsüz serseri bir kurþun sekmesiyle bir panayýr yerinde kaybolmak kimliðini bilmediðim bir ülkede hiç yoktan asýlmak ayak izi olmayan bir adaya gövdemin izini taþýmak fosil bir aþkla bir lahitte yanmak istiyorum
çiçekler ekin yalnýzlýk sökün gölgemde ne olur söz veriyorum hiçbir kýzýn göðsünden firar etmeyeceðim hiçbir fahiþenin koynundan gitmeyeceðim
kuþluk vakti terk ettiðim kasabalar kadar ölümlüyüm nasýl olsa…
RÜZGAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöl gezgini ali tanyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.