Bekleme odasýnýn açýk hasret penceresi
Ve kapý gibi bir eksiklik ortasýnda
Ne kadar cereyansýz kalabilir insan ?
Adettendir diye yazmýyorum
Küçük bir kâðýtla paketlerdim
“Kutlu olsun ! “ hediyeni bu güne
Topraða sökülen o ellerine
Öpücüklü manolyalar dikerdim
Öyle deðil iþte bilmiyorsun
Ne vakit dinamitlense yüreciðim
Ne vakit kýsýr bir döngüye koþulsam
Ve ne vakit çýkmaza çakýlsa yolum
Kendimi tek göz odada bekler bulurum
Adettendir diye söylemiyorum
Gri palton rutubet geçirmezdi senin
Avuçlarýn kan kesici merhemdi
Sözlerin sükûnda sökün
Gururun rüzgâr yutan yelkendi
Öyle böyle deðil bilmiyorsun
Bir yerine iliþtiðimden beri bu odanýn
Ýki yaný açýk… Poyraz ayazý
Göðsüme vurdukça nükseder aðrýlarým
Birkaç satýr öksürük býrakýrým
Manolyalar hiç sevmez ki poyrazý…
Enikonu özlem ve eli kolu baðlýysa insan
Hangi kâðýt kabul eder ýslanmayý ?
Hangi kalem yaslanarak taþ duvara
En baba þiiri yazmayý ?
13.6.2009
Özlem Pala