İNSANLIK KRİZİ
Ýnsanlýk krizi en büyük kriz,
Anasý babasý, besleyen biziz,
Ayrý gayrý deðil, hepimiz biriz.
-------Devletler kurarýz, devlet yýkarýz,
-------Ne usanma bilir, nede býkarýz.
Karanlýk gölgenin sahnesindeyiz,
Adam gibi adam hasretindeyiz,
Ne kadar insanýz, ne kadar neyiz?
-------Bollukta darlýk var, zýtlýkta zýtlýk,
-------Þu insan selinde, dostluða kýtlýk.
Ne halde yaþadýk yýllardan beri,
Bazen sarhoþ olduk, bazen serseri,
Üç adým ileri beþ adým geri,
-------Sendeleyip gittiðimiz yetmiyor,
-------Bencillik, ihanet kavga bitiyor.
Kusur iþletenler, kusura bakar,
Ayýbýn üstünü ayýpla kapar,
Birde üste çýkýp tepeden bakar,
-------Fýrsat düþkünleri, çýkar kovalar,
-------Dedi-kodu suda, bizi oyalar.
Ayný gök kubbede ayrý ufuklar.
Baðlarýmýz kopuk, uyumsuz çarklar.
Nerede birlik var, nerede farklar?
-------Ne aðýtlar biter, nede þikâyet,
-------Akýllar kördüðüm, oldu nihayet.
Ýnsanla insafsýz iliþkiler var.
Fikir ve eylemde çeliþkiler var.
Türküler bir baþka, saz baþka çalar,
-------Maddede, manada, dünde, bu günde,
-------Kargaþa var kavramlarýn içinde.
Gönül cevherine ulaþýlmadan,
Acýlar sevinçler paylaþýlmadan,
Ýnsanca yaþamak anlaþýlmadan,
-------Hayvanca yarýþlar üzüyor beni,
-------Eriyip giderken kutsal madeni.
12.03.1989………..Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.