CANIM BABAMA
Dudaklar kurudu, soldu yanaðý,
Bir derin uykuya daldý gidiyor.
Hayatla büsbütün kopuyor baðý,
Kendini yokluða saldý gidiyor.
Bembeyaz sakalý, nur gibi yüzü,
Kirpikler kapandý açýlmaz gözü.
Tek tek vedalaþýp aðlattý bizi,
Herkesten helallik aldý gidiyor.
Uzanmýþ yataða boylu boyunca.
Akýn akýn geldi dostlar duyunca.
Seksen iki yaþý tamam olunca,
Ecel kapýsýný çaldý gidiyor.
Ölüme hazýrdý hayli zamandýr.
Yükü hafif tuttu, azýk tamamdýr.
Atý eyerlenmiþ, yola revandýr,
Dünyada ruhsatý doldu gidiyor.
Hazin hazin seyre daldým sonunu,
Eskitmiþ zarfýný, yýrtmýþ pulunu,
Kullananda gördüm Dursun kulunu.
Dünyadan baðýný yoldu gidiyor.
Senelerde yordu, bizlerde yorduk,
Ona da “Rahmetli” damgasý vurduk.
Çaresiz seyirle, baþýnda durduk,
Son nefesle rengi, soldu gidiyor.
Veren Hâl lak çekti kudret elini.
Lâl eyledi söyletmiyor dilini.
Üzdü tak atýný büktü belini,
Kaderin hükmüne güldü gidiyor.
Gece matemini daðýttý fecre.
Þu teninden caný baþladý hicr’e.
Varlýðý bir daha dönmemek üzre,
Bu fâni cihanda öldü gidiyor.
Ne güzel ayrýlýk yerli yerince,
Gýpta ettim þu hâlini görünce,
Muvakkat mühleti sona erince,
Mukadder yerini buldu gidiyor.
Ya Rabbi baðýþla garip atamý.
Ona kolay olsun yolun hitamý.
Umarým cennettir asýl vataný,
Dünyaya misafir geldi gidiyor.
Münker Nekir gelse, sana ne gamdýr.
Beka bulmak lýðýn, kalbî duamdýr.
Allah’tan dileðim, sonsuz selamdýr,
Ömür iklimini deldi gidiyor.
Sayfalar dürüldü koydu noktayý.
Dünya sofrasýndan kesildi payý.
Ýncitip üzmeden Dursun babayý,
Azrail canýný aldý gidiyor.
Sene doksan yedi on dört Haziran,
Cumartesi günü elveda babam,
Sabah ezanýyla, son nefes tamam,
Doðup, yaþamýþtý öldü, gidiyor.
Vücudu fânisi, son defa yundu.
Kefene sarýldý, sala okundu.
Oðul Yaralýya efkâr dokundu,
Dostlar, namazýný kýldý, gidiyor.
14.06.1997….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.