Üçüncü Dünya Ülkesi Çocukları

Bir çýðlýktý,
Bakýþlarýnda çaresizlik çocuðun.
Bedelini istiyordu zalimler alýp verdiði soluðun.
Annesiz babasýz býraktý hain kurþun.
Kanatlarýný yoldular masum bir kuþun.

Yanýp tutuþtular kan, barut, ateþ içinde.
Yangýnlar çýktý küçücük sinelerinde.
Dolarlarý istif ederken nice kirli el,
Viskisini yudumlayýp;
Kahkaha atýyordu çirkef miþel.
Sonra, masum bebeklerin,
Cansýz bedenine kusuyordu kinini.
Ýðdiþ etmiþti ihtirasý beynini.

Çocuðun çýðlýklarý parçalarken,
Ýnsan olanlarýn yüreðini.
Duymuyordu saðýr vicdanlýlar,
Onca masumun inleyen sesini.

Azgýnlýkta öyle ilerlemiþtiler,
Gözleri görmez, kulaklarý iþitmez olmuþtu.
Hoyrat ellerinde nice nazenin çiçekler solmuþtu;
Ama bilmiyorlardý ki,
O masumlarýndý son muþtu.

Ne mezar taþlarý vardý ne kefeni ölenlerin.
Hepsini melekler yumuþtu.
Onlar ki ebediyete uyanmak üzere,
Rahmetin kollarýnda uyumuþtu.
Gýpta ettikleri güzellerdi meleklerin.

Bir bahçede toplanmýþtý da hepsi.
Resulü bekliyorlardý edepli edepli.
Ne acýlarýný hatýrlýyorlardý ne zalim miþeli.
Saadet kanatlý güzellik tacý giymiþlerdi þimdi.
Gözlerinde okunan meserretti.
Ankara,19.06.2009 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın: