Bilmeyeceksin
Adýný sayýklar, gezerken burda,
Öðrendi caddeler, sokaklar seni.
Bu þehirde kimse tanýmaz beni,
Bir garip adamým kaldýrýmlarda.
Ne dost bulabildim, ne mekâným var,
Yine de âlemin tek sahibiyim.
Kurumuþ dallarda baykuþ gibiyim,
Ele bahar geldi, bana sonbahar.
Ýki yabancýyýz birbirimize,
Ben meyi unuttum, meyhane beni.
Böyleymiþ dünyanýn kahpe düzeni,
Dinmeyen sancýyýz birbirimize.
Kuþlar arkadaþým, bulutlar dostum,
Nisan yaðmurlarý gönlüme yaðar.
Ýçimden bin türlü fýrtýna doðar,
Vuslat müjdesinden umudu kestim.
Hasret acýsýný bir ben bilirim,
Bir de mezarlýklar bilirler belki.
Özleminle yanmak öyle güzel ki,
Canýmda parlayan kordan bilirim.
Anladým bir daha gelmeyeceksin,
Yangýnda sürecek hayat seferim.
Gözümde resminle göçer giderim,
Neden göçtüðümü bilmeyeceksin.
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.