Topal kýsrak, kýrýk sandal,
Meyvesiz, kurumuþ bir dal,
Ýçli bozlak, gönül abdal;
Geçtiði yeri yakýyor!
Bu yol nereye çýkýyor?
Yol mu suçlu, yoksa yolcu,
Bulamadým bir ipucu,
Nerde bu yumaðýn ucu?
Hep týknefes oluyorum!
Kelep kelep doluyorum...
Bir keskin ayaz yalnýzlýk,
Yalnýzlýk çok kalabalýk,
Dolaþýrým alýk alýk;
Ýnce ince tüter duman,
Ne mekan var, ne de zaman.
Ne ismim var, ne de cismim,
Cisimsizsem, ne bu resim,
Ya bu uzaktan bakan kim?
Ben hangi yolun sonu yum?
Bakma ben yol yorgunuyum!
Sonu gelince yarýþýn,
Telaþýnla, biter aþýn,
Ne sevsen çýkar sarýþýn;
Sarý mekan, sarý zaman,
Dövdük bir baþaksýz harman!
Un eliyor muþuz güya,
Dizdik ipe saya saya,
Ýþimiz vurdu kolaya!
Gün aþtý, oldu ikindi,
Halay çekiyorum þimdi...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.