gözlerinden bindim ilk ayrýlýk trenlerine... sarý bir sancýdan kocaman bir pay ayýrdým kendime, sen üzülme diye... uzak çok uzak bir þehrin geniþ evlerinde yordum ben düþlerimi. üzerime yaðan sýcacýk bir kardý, bembeyaz bir yanýlsamaydý belki gördükçe özlediðim.
kaybolan bir ülkeyim þimdi. haritalarda yolunu þaþýrmýþ bir meczup. kim bilecek ki kaldýrýmsýz þehirlerden geçtiðimi, yüreðimi sana yedirdiðimi, çelmeci bakýþlarýndan yere serildiðimi.
kimseler bilmeyecek kendi sesime nasýl yenildiðimi. nemide-2009- eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
nemide Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.