KAR

Yine baþladý yaðmaya
Gece karanlýðý arasýnda
Ölüm korkusu saçýyor
Ýnsan çehresine vurdukça

Oysa gündüz ne farklýydý
Basmaya kýyamýyordu insan
Dýþarda oynayan çocuklar
Daha yeþerecek ne umutlar

Þimdi geçiyor bir yabancý
Ayaðýndaki potini delik
Niye nefret kusuyor
Bahara meydanmý okuyor

Ne kadar hayalim varsa
Kapladý üstünü bir örtü gibi
Bir uðultu var kulaðýmda
Sanki çýðlýk sesi gibi
(mstf-tmrbð)
Sosyal Medyada Paylaşın: