Ey sevgili, ey canýmýn caný
Ne denli garip þu yaþam.
Bakýyorsun,
Tüm güzellikler bir arada,
Sýralý üzüm salkýmlarýnca...
El sallayýp gülücüklerle
Selam veriyor,
"MERHABA" diyor hayata.
Bir bakýyorsun,
Karanlýklarýn bekçisi
Yarasalarca,
Gizemli köþelere gizlenmiþ,
Tüm ÇÝRKÝNLÝKLER...
Uzak yakýn yýldýzlarca,
Göz kýrpýyor "DOÐAYA".
NE ÇÝRKÝNSÝZ,
NE GÜZELSÝZ olmuyor dünya...
Sevdalara giz olan
Hasretler,
Özlemler,
Acýlar,
Gözyaþý gibi...
Bitimsiz sevilerden doðan,
BÝTÝMSÝZ AÞKLAR,
Bitimsiz aþklarýn dostu,
Yürek yangýný,
Ciðer eriyiþi,
Ýç çekiþlerle sürüp giden,
Cismin tükeniþi, yanýþý gibi...
Evet cancazým,
Evet canýmýn içi,
Evet bir tanem,
Evet, yaþamýmýn anlamý,
Var oluþumun öz amacý,
Ýþte böyledir,
Sevda denilen ALEM...
SEVGÝ ile SEYRÝ ALEM.
Amma, ne alem!?
Nede güzel alem, deðil mi?
Alemsin sevdalým,
Alemsin vallahi,
Billahi de Alemsin...
Benim içinde yok olduðum,
Okyanusunda boðulduðum,
Varlýðýna tutuþup,
Yandýðým,
Bir afeti alemsin...
Baþýmýn belasý,
Gönlümün cilasý,
Sevdamýn tacýndaki,
Var olan tek alemsin...
17. 06. 2009
Suat TUTAK
(yeni þiirlerimden)