SONBAHAR GECESİ

SONBAHAR GECESÝ

Sevdik birbirimizi hep, uzaklarýn kollarýnda
Yorgunlaþan garip ömrün, aðýr aksak yollarýnda

Yarýnsýz aþkýmýz hazin, ayrýlýklarla baþladý
Çýrpýnan kuþlar gibiydi yüreðim herkes taþladý.

Hüznün kýzgýn damlasýdýr, gecelerimde aðlayan
Yangýnlarý yaþýyorken, sözlerin kalbi daðlayan.

Ihlamur aðaçlarýnýn, sabahki serinliðinde
Gözünden akan yaþlarýn, buðulu derinliðinde.

Bu son limana sensizlik, ölüm gibi demir attý
Çýðlýða dönerken sesim, ne yazýk hayalim battý.

Yüreðim aðzýmda suskun, az mý hasretini çektim
Yalnýz ezgimi söyledim, geceme hüzünler ektim.

Adýmlarýmdaki çýðlýk, sesimdeki öfke sensin
Gözlerimi kaplarken sis, aþkýn dumanýnda tensin.

Hazin bir türkü söyledim, suskunlaþan dudaðýmdan
Yarim kestin dallarýmý, kan süzüldü budaðýmdan.

Dalga sahile vurunca, sensiz uykulara daldým
Hey karabulutlar gidin, ateþe düþmüþ bir saldým.

Sonbahar gecesi, senin hasretinle daðlar aþtým
Unutup yaþananlarý, yeniden hayata taþtým.

Coþkun Mutlu _ Hüznün Þairi

Sosyal Medyada Paylaşın: