bekleyiþimin ismi senmiþsin... ben seni çok uzaklardan sevmiþtim sen... görmedin ki hiç! sen sevgi sözcüklerinle beni götürürken cennete, sustum sadece... derdin ya hep; "korkuyorum kaybetmekten" ben de korktum "kaybedilmekten" iþte o yüzden sustum...
konuþursam sanki bozulacak gibiydi büyüsünden kurtulmamak seni sensiz yaþamamak içindi... sustum...
duymadýn hiç çýðlýklarýmý haykýrýþlarýmý... küçücük bir çocuk vardý içimde saklýydý, o hep aðladý... yine de sustum...
sen hissetmedin ama nefesim kesildi coðu kez senin nefesin hayat verdi bana bilmedin ama... sustum...
fakat; görebilirdin aslýnda okyanusunda boðulurken ben hayallerimin zerre zerre yok oluþunu suda daðýlýp kayboluþunu engelleyebilirdin sen! sustum...
kýyýya vurdum... paramparça bedenim, çulsuz kalbim ve bomboþ ellerim... seni herseye raðmen; susabilecek kadar sevmiþti küçücük yüreðim... sustum...
sen giderken baþka satýrlara baþka sahillerde dalgalanmaya sana "gitme" diyemeyecek kadar "seni seviyorum"u dillendiremeyecek ve "sensiz olamam"... "yapamam"... "hayýr...býrakma!"... söyleyemedim yine... ve beynimde yankýlanan çýðlýklarýmla birlikte sanki his yok gibi, delicesine sustum...
oysa; belki sen de anlarsýn diye susmuþtum belki bakarsýn gözlerimin içine diye.. kim bilir görürsün sevgimi belki sadece.... sustum iþte...!
þimdi gidiþin gözlerimde... ellerimden tutmadýn, veda bile etmedin ya haklýsýn aslýnda... aþk’a veda edilmez! o terkedilemez... sustum yine...
belki bir gün dönersin ben kayalýklara vurmadan önce... tutarsýn hayallerimi ve boþluða düþürmezsin belki de... sustum iþte..!
arkandan bakýyorum gidiþine... yürüyüþüne... el sallýyorum... veda ediyorum gölgene... susuyorum...
son kez susuþumda bir avuç topraða gömülüyorum yalnýzlýðýmla... ve çaldýðýn kalbim yerine kocaman bir kalp resmi yapýyorum, hiç acýmadan! dostlarým gülümsememi bekliyor oysa donuk bir ifadeyle býrakýyorum herþeyi, seni... emanet ediyorum deðerlimi, en deðerlime... ve susuyorum yine...
gülümseyiþimin ismi senmiþsin, öyle derdin hep bense adýnla süslerdim küçük dünyamý rengârenk kelebekler çizerdim koyu karanlýðýma, þimdi hiç utanmadan þuh kahkahalar atýyorum içimden onlar býrakýrken bedenimi topraðýna ben seni gömüyorum o en koyu karanlýklarýma... belki hâyâsýzca ama... eksik olan hayallerimi sen yaþatýrsýn... ben yine... delicesine sevdiðim için deðil terkediliþim artýk umrumda deðil! sebepsiz susuyorum ruhum benimle deðil... son kez hayal et sevgilim... çünkü ben son kez susuyorum...
s. b. doðan Sosyal Medyada Paylaşın:
HayaL.Perisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.