FİRAK

Anneciðim,
Bir göktaþý gibi dünyamdan koparýp
Uzak gezegenlere getirdin beni.
Yalnýzým,
Kimsesizim,
Üþüyorum.
Isýnamadým bu gezegene
Kara bulutlarýn güneþi gölgelediði bu buzullar ülkesi ýsýtmadý beni
Benimseyemedim geleneðini
Herþey bir emanet ve herþey ödünç,
Herþey bir aldanýþ ve herþey teselli buralarda.
Bir noksanlýk var bu gezegende
Bakýndýkça gözlerime diken olup batýyor
Dýþým yaralý içim kanýyor
Göðsüm yangýn yeri alev alev yanýyor.
Derman aradýkça tükeniyorum
Güldürmediler gülemiyorum
Bahtsýzlýðýma dur diyemiyorum
Yazgým böyle yazýlmýþ silemiyorum.
Arzularým sýnýrlandý,
Aþkým kelepçede,
Duygularým mahkum
Ýnsanmýyým ben? Bilemiyorum.
Anneciðim,
Ateþ almýþ toraðýn rahmet bekleyiþi gibi özledim seni.
Gözümde özleyiþ,gönlümde hasret boynumu bükerek gözledim seni.
Nerdesin,
Neredesin,
Gelemezmisin,
Þu periþan halimi göremezmisin,
Bahtsýzlýðýma dur diyemezmisin,
Þefkat kanatlarýný üzerime geremezmisin,
Beni buralardan götüremezmisin,
Anlatacaðým çok,çok ama pek uzak yerdesin.
Nerdesin ah anneciðim,
Nerdesin,
Neredesin ?
Ahmet BOZ

Sosyal Medyada Paylaşın: