UYANDIĞIMDA..
güneþ hala ýsýtýrken bahçedeki gülleri
yanaklarýmda bir serinlik
topraðý aþýndýrýp da geçen ýrmak gibi
sonra hissettim boynumun üþüdüðünü
kollarýn yoktu ama bu ondan deðil
sonlarým toz pembe ki zerrelerde
karýþýk bir hava var bugün heralde
hem güneþ üþütürmü kurak mevsimlerde
yastýðýma gömülü çiçeklerin sahteliði
yalan bir sevme gibi renksiz kokusuz
diðer tarafa döndürdüm baþ ucumu
boþluðun sessiz baðýrýþý çarptý yüzüme
þimdi ayaklarýmýn götürdüðü yerdeyim
býrakýp gitmelerden gelmelere doðru yönelirken
iþte ellerim, ruhumun çýkýþ noktasý
nerde kaybettim bilmem
çalmýyor mutluluðun notasý
aynaya bakmadým, o bana baktý sanki
çaðýrdý köþelerinden hayatýmý
üþüyen yerlerimde izler vardý
onlarda kuruyup gittiler
sakin bir meltemin ýlýk nefesinde
hep söyleyip hiç behsetmediðim aslýnda
gizli bir yara aynanýn arkasýnda
anýlar bulunamazki tarih atlasýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.