BEN HEP SENİNLEYDİM…
Susmasaydýn, sevdiðini haykýrsaydýn rüzgâra duyardým seni
Ne kadar uzaðýnda olsam da...
Sevdiðini bilseydim, bir bilseydim belki daha farklý olabilirdi her þey,
Belki bu sevda canýný bu kadar yakmazdý,
Yürümezdin ýssýz sokaklarda bir baþýna..
Yanýndaydým hep senin, fark etmedin mi?
Ben hep seninleydim,
Gözlerindeydim…
Sevsen de, sevmesen de yüreðinin bir köþesindeydim.
Farkýndaydým senin sevginin…
Yüreðinin nasýl sevgi dolu olduðunu biliyordum.
Ummadýðýn anda bir mutluluktum senin için belki de
Bilmediðin, sebebini bulamadýðýn bir mutluluk…
Belki de bir þiirdim, dudaklarýndan dökülüveren,
Belki bir acýydým içini yakan…
Ama hep seninleydim,
Yüreðindeydim…
O güzel gözlerindeydim…
Ben hep senin yanýndaydým…
Ýstesen de istemesen de yüreðindeydim..
Sen fark ettin, söylemedin…
Ben hissettim, sustum…
Daha ne kadar böyle gidecekti?
Daha ne kadar yüreðini kapatacaktýn?
Hep bekleyecek miydin çaresizce?
Yoksa isyan edip vazgeçecek miydin bu sevdadan?
Þimdi bunlarý bana yazdýran senin cesaretin oldu…
Senin yüreðindeki sevgi oldu…
Ben hep seninleydim…
Sen bilmesen de ben hep senin yüreðindeydim, gözlerindeydim…
Ve hep seninle yüreðinde olacaðým…
Hep gözlerinin en derininde olacaðým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.