ZAVALLI

Serâbýn saðrýsýna, yaslamýþtýk her þeyi
Mecnun içimde öldü, çöller oldu zavallý
Zamanýn ötesine, yollamýþtýk hep neyi
Perdeler soluverdi, tüller oldu zavallý

Âlemin eyvahýyla, ölüyordu kuþlarým
Asrýmýn öfkesinden, yaza durdu kýþlarým
Iþýðýn sofrasýndan, çekiliyor yaþlarým
Ozanlarým yanmýþtý, göller oldu zavallý

Kýrýlmýþtý kucaklar, çaðlatýyor mâtemi
Siyah yüklü dudaklar, baþlatýyor sitemi
Nefesler tükeniyor, öldürüyor meltemi
Esmiyor þu yürekler, yeller oldu zavallý

Bahçelerde bülbüller, arttýrýrlar figâný
Fersiz kaldý umman, süzdürürler hüsrâný
Âlemim umursamaz, ezdirirler harmaný
Canlar ateþ yakmýyor, güller oldu zavallý

O güzel sevgileri, attýlar kaf daðýna
Döndürdüler zamaný, tamamen pul çaðýna
Girmezler þevkle hemen, erenlerin baðýna
Heceler güneþ yýðmaz, diller oldu zavallý

Hasret tüter gönlümde, kubbeler kaldý bomboþ
Ýçim, dýþým, her þeyim; olmuþtu birden nâhoþ
Ey Pervânem nedendir, hislerimiz hep sarhoþ
Geceler zikir dökmez, eller oldu zavallý

Sosyal Medyada Paylaşın: