evler de uyur , perdeleri kapanýnca. odalar birikir odalarýn içlerinde. her dem tazelenen bir karanlýktýr büyütür uykularý.
uzun saçlý , esrik yarasalar doluþur aynalara. uzun týrnaklý ve bir o kadar da uzun yürüyen , al karýsýdýr uykumun cinnetini bekleyen.
evler de uyur perdeleri kapanýnca. kalbi daðýnýk bir adam durur baþ ucumda. her dem zalim , her iþi zül bir sihirbaz olur dilimi çözen.
isimsiz bir piç gibi büyür gece, huzursuz masallar arasýnda. kendi söylencesini yaratýr karanlýk bir acuze kendi duvarlarý arasýnda.
çýðlýk çýðlýk törpülenir zaman. üstünde koca bir boþluðun aðýrlýðý... her sabah , ne cesetler dirilir yeniden, kollarýnda uykusuz gölgelerin sarhoþluðu...
evler de uyur... evler de ölür... perdeleri kapanýnca.
nemide-2009-gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
nemide Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.