Ölüm ve Aşk Yazıtı

öldü, can verdi dediler
doðduðumda cana can kattý diyenler
caný yandý oy kýyamam’larla
ciðeri yananlar da
canýmý uçtu gitti bildiler

üstüne toprak attýklarýnda
organizmamýn
onlar için artýk yoktum
anýlarýnda ve unutkan kalplerinde
çoktan yerimi almýþtým bile

hani sen de sadece bir an sürecek demiþtin
o masada boylu boyunca yattýðýmda
hatýrlayýnca gülümsedim
öyle deðilmiþ meðer, bilmiyormuþun
beni rahatlatmak için söylemiþin.

asýl filmin sonra baþladýðýný
sahi nereden bilebilirdin

öldüm ve bildim caným
can pahasýna öðrendim diyemem
çünkü hala burdayým

çýkan can deðil, caný tutanmýþ.

sana söylemek için
kimsenin söylemediðini
sesleniyorum þimdi sana
duymayacakmýþýn öyle diyorlar
inanmýyorum, duyacaksýn

o kadar kýymetlimsin ki
canýn yanmasýn benim için
boþuna akýtma göz yaþlarýný
tut içinde, bak söylüyorum

sürüyor can, sünüyor dokunmak için

can bir alevsiz duman gibi baþýboþ
özgürce seyrederken kýlavuzsuz
bir avcý onu yakaladýðýnda
beden çömleðine hapsedermiþ
hepimiz kafes canýymýþýz
metremiz iki dirhem
bir çekirdekmiþ ve
yakalanmýþ, sýramýzý beklemedeymiþiz
gürbüzleþip salýverilmek üzere bir bahane ile

canýn da bir caný varmýþ
girerken bir türlü
çýkarken bir türlü baþka bir can
anlayamazsýn sen bunu tabi bu ara
anlatýlmaz ki nasýl anlatsam sana

caným benim
ben öldüðümde çýkmadý caným
tuttun onu býrakmadýn
sýmsýký kucakladýn
ölüm çýktý caným kaldý
o kadar güçlüydün ki
kainatý parmaðýnda oynatacak kadar
bu güç sende oldukça
canýmý sürdüreceðim canýnda

buna sevgi diyorlar mitolojik zamanlardan beri
ölmeyeceðim ben
ne yerde ne de gökte
var oldukça sende

sarmaþýk iki dumanýz
safalardayýz
her an
senin hissettiðin her þey
sen kadar bana ait
sen sadece yaþamana bak

üzülüyorsun evet ama
ölmedim
öldürmedin ve
beni yaþatmaya bak
nasýl mý
benimle bak
ben kok
benim için seviþ
bana koþ kýrlarda

üzülmememi istiyorsan

sen huzurlandýkça
ebed sarayýnda
canýmýn kollarýnda
yaþamýn baharýnda
sonsuz zamanlarda
geziþelim kolkola

iki can alev alev

yýldýzlara göçleri seyredelim
ölümün öldüðünü
zamanýn vitesten attýðýný
bebek kahkahalarýndan
kelebeklerin doðduðunu
birlikte izleyelim

ben gördüm
hepsini
bedenden kurtulunca
muhteþemdi manzara
her renk nur gibi
süzülmede
ötelere

þartý

beni öldürme
beni inciteceðini sanýp
yaþamýna küsme

geçsene organik bedeni

o zaten an an ölmekte
ölmek için var olan o
onunla sakýn anma beni
o öznen olmasýn
yüklemin kalsýn

sen keyflendikçe ben keyfleneceðim
sen aðladýkça pýnarlardan ben akacaðým
unutma

sadece bir an biliyor musun

o an için doðduðumu biliyorum
o aný sürdürmek için

canýn bana canýma
caným sana canýna
yanyana ve asla
tutmadan
býrakmamasýya
iki özgür ve umarsýz deli
sen gelincik renkli
ben fesleðen
kokutalým hayatý

ne varsa artýk senin ellerinde
ben sende oldukça varým
küsmedim sana ve küsme sakýn bana
gitmeler yok, kalmalar da

yaþamak var an an
sen ne kadar yaþadýn, hep bana

haydi sen de bir avuç toprak at þimdi
cansýz bedenime
ve yaþa tüm hücrelerinle
her yaþadýðýn an ve
ben de
sende yaþamak üzere

nefes al gülüm
gül bebeðim
ye iç
seviþ
çocuklarýn ellerinden tut
sokaklarda sek
sen sektikçe gülümseyeceðim
kendin için her mutluluðunda
benim içim kabaracak
seni sevdiðim için gurur duyacaðým

mailis nalars aþk ve ölüm yazýtý


Sosyal Medyada Paylaşın: