Adý yok sensizliðimin Ne eflatunun rengi var Ne kokusu nergisin Uzak þehirler düþlüyorum Coðrafyasýný hiç bilmediðim Bir orkinosun süzgecinde kayýyor zaman Akýp gidiyor gözümün önünde bulutlar Dili tutuluyor mazinin Yapraklar bir baþka dökülüyor bu mevsim Geceler herzamankinden taruman Bir büyüyüp bir küçülüyor sokak lambalarý Rüyalarýmýn önünü kesiyor haramiler Perdeleri kapanýrken ahþap evlerin Dua çiçekleri yükselirken göge Mahsun rüzgarlar aðlýyor penceremde Kulaklarýmda çýnlayan ipeksi sesin Bedenimi ýsýtan ambersi nefesin Uzaklarda ülkeler düþlüyorum Haritada önceden hiç görmedigim Þarkýsý olmayan çocuklar gibi Bir ýsýnýp bir üþüyor tenim Uzadýkça uzuyor önümde yollar Önümden geçtikçe boþ vagonlu trenler Bavulunu topluyorum tüm aþklarýn Býrakarak ardýmda yarým kalan gülüþleri Gölgemi ardýma takýp gidiyorum Adý yok sensizliðimin Bilmiyorum hangi dilde nece Ýçinde sen olan rüyalar görüyorum Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.