“Ben ölmüþüm; Ruhum çýkmýþ bedenimden Kurtuldum sanýp Dolaþmýþ yeri göðü. Sonra gülmüþ kendine; Bulamamýþ uygun bir kalýp, Dönmüþ geri bedenime… “
Fevkalade býkkýn birinin ruhu da Hazýr boþ bulmuþken o bedeni, Çalmýþ kapýyý… Tam dalacakken içeri sessizce Geri dönmüþ ruh bedenine; Kalakalmýþ o da sessizce Kahve gözlerin gölgesinde.
“Ben ruhumu zapt edemiyorum Tattý ya bir kez ölümü, Gidip de gezmek isterim Bedenimin ötelerini Ve gecenin alazýnda Kaçýveririm bedenimden yine Uzaklarýn öyküsüne.”
Fevkalade býkkýn birinin ruhu, Gözlerine hayran olduðu bedenin Nöbetteymiþ kapýsýnýn… Hanenin boþaldýðýný görür görmez Sýðýnýr cansýz bedenin kollarýna Girer kalbinin derinliklerine. Tadar mutluluðu ilk defa Ve bitmez olur insan masalý.
Bedenin asýl sahibi, Dönüp de gene geri görünce Bulur bedenini Kanlý canlý ve deli dolu. Dört döner kendi etrafýnda. Yalvarýr git, diye Dönmek için bedenine. Ýçerden yalvaran bir ses gelir: “Kalbinde olmaktý tek dileðim Gidemem ki senden çiçeðim.”
14.06.2009 14:12 Serap Hoca Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.