USANMIŞIM

Zifiri karanlýk gecenin
Rahminde,
Yarýna doðma umuduyla
Yaþarken,
Telaþlý bir isyan koptu
Yüreðimde.

Tan yeri aðardýðýnda,
Bir þafak vaktinde,
Güneþ ölüverdi gözlerinde.

Elimde küflü bir kýlýç,
Yüzümde salak þövalyenin
Ýzleri
Ve ben
Arenalarda gladyatörüm.

Artýk son tren de kalktý,
Yüreðimin kahýr dolu
Duraklarýndan,
Halepçe’ye.

Kabul ettim,
savaþlardan yenik ayrýlmanýn
suçunu.

Son kez paylaþtým seninle,
Þiirimi,ekmeðimi, rüyalarýmý,
Ve meçhul adresimi!

Adým,
yaðmurlarýn ýslanmýþ/Kirli afiþlerde.
Soyadým,
Basýn bültenlerinde.

Bir de! ,
Küçücük bir yelkenle,
Kocaman bir limanda
Kaybolmuþum.
Öf be!
içimde kurulan
O kahýr dolu saatlerinden
Birde iþkenceden
Usanmýþým.
Sosyal Medyada Paylaşın: