ne
ANIMSADIKÇA...
_bütün acýsýný ve kerametini
döke saça yollarý kaplayan hatýra...
sokak arasý bir avuç yýldýzlý gökyüzü anýsý kalmýþ
ihtiyar-çocuk gözlerimde._
benim büyüdüðüm sokaklarda
asfalt yoktu.
elinde cam bir kutu ,
içindeki elma ve horoz þekerlerini satmaya çalýþan
yaþlý bir amca gelirdi bazen.
yaþlý amca , sokaðýmýn çamuruna
üzgün ayak izlerini býrakýp giderdi.
ben ve arkadaþlarým,
merdivenlere oturup aðlardýk.
sonra
anneler çocuklarýný döverlerdi
birbirlerinden gizleyerek...
kahrolsundu büyük þehir,
kahrolsundu iþte Ýstanbul...
tek baþýna oynanmýþ oyunlar bilirim.
karanlýkla saklambaç oynayan
yalnýz çocuklar tanýrým.
kýrýk dökük bisikletlere yaslanmýþ ,
kimsesiz düþler yorgunu çocuklar,
dolardýk güne güneþin ardýndan...
birbirimizi kovalayýp dururduk daracýk sokaklarda...
yorgunluklarýmýz meze olurdu uykularýmýza.
geceleri gölgeler dolardý semtimize,
her köþe baþýnda bekleþirlerdi.
geceye dolunay dolardý.
annem hep korkardý.
bozulmuþ bir gecenin sabahýna nasýl çýkýlýrsa;
öyle çýkardýk sabaha.
ezik bir gülüþ konardý yüzümüze.
duvarlarda yazýlara uyanýrdýk,
yazýlarda , idama yatkýn umutlanýþlara...
karanfilli zamanlarýn sonlarýna yetiþmiþtim;
ama acelesi vardý birilerinin.
çabuktular ve telaþlýydýlar...
gecikmiþ sonbaharlar gibi.
nemide-1998-kýrýkkale
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.