Neyi tutsam yanýyor, çöl yorgunu bir demde,
Bulmakla yetinmiyor, gönlüm yine sitemde...
Ne anlaþýlmaz þeydi, "gözü çýksýn gönlümün!"
Ardýndan koþa koþa, caný çýktý ömrümün.
Tutmuyor dilek taþým, sürsem hangi kayaya,
Bir ömür koþtum iþte, sonunda kaldým yaya.
Askýda sanki her þey, zaman durgun göl þimdi,
Ne günler yaþamýþtým, sanki dünya benimdi!
Sessizce yürüyorum, bir yol ki kýldan ince,
Eriyip, bitiyorum, yokuþlara gelince!
Ne ben yolu seçerim,ne yolcu seçer beni,
Yollarla örtüþüyor, ikimizin kaderi.
Bir gün sert esip rüzgar, kapatacak yollarý,
Boþta kalacak ansýz, ikimizin kollarý.
Söyler mi tarlacýlar, güzel yol türküleri,
Yürekler kaldýrýr mý, bitecek öyküleri ?
Bir ömür yaþadýðým, içli bir öykü müydü,
Kulaðýmý çýnlatan! Yanýk bir türkü müydü?
Burda huzur kalmadý, götür antik çaðlara,
Savur þimdi sevdamý, istediðin daðlara...
Bakarsýn ki, düþerim, bir gözüne çimenin,
Ben olur muyum rengi, gördüðün çiçeklerin?
Dert mi sular kesilmiþ, dal dal açýlýnca ben,
N’olur gönlüm gamlanma, sularým gözlerimden...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.