Close the sidebar
MENÃœLER
Anasayfa
Åiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Close the sidebar
Edebiyat Defteri
Dolu Vurgunu
GulBeyaz
Dolu Vurgunu
Ne çok sarıp sarmaladım kendimi
Üşümemek için yalnızlığımın ayazında
Oysa kendini avutmakmış sadece
Küçükken kollarımı dolayıp,
Kendimi sararak ısınırdım
Anladım ki
O zamanın ayazı teni üşütmekten ibaretmiş
Şimdilerde anlıyorum
Üşümek;
Piç kalmakmış hasretin eşiğinde
Kapı arkasının, rutubetli karanlığında boğulmakmış
Kader denen kahpenin koynunda,
Ruhsuz sevişme dramını sahnelemekmiş!
Üşümek;
Dizlerimde ki kabuk bağlayamadan
Yeniden kanayan yaralar,
Acıya aşina gecelerde
Akan damla damla kan,
Sıtma nöbetlerinde geçen bir ömürmüş
Şimdilerde filize durmuşken dallarım
Yine dolu vurgunu herbir yanım!
Artık sarsam da kendimi sıkı sıkı
Üşür canımın orta yeri!
g.sarıoğlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
GulBeyaz Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Åiirleri
Peygamber Çiçekleri Ekiyorum
Güneşin Ardından Koşan Çocuklar
Zeytin Dalı
Kaç Kez Ölür İnsan
Şizofren Şiirler
Dilan!.
Çeşmi Siyahım!.
Söz Bayım
Gülümsüyorum
Kardan Adam