Öyle özledim ki sevgilim seni Aklýma geldikçe kaným donuyor Anýlar bir bir geldi gözüme Dizlerim çözülür bagrým yanýyor.
Adaletin bu mu ha yalan dünya Yanlýzlýk mý bana gördüðün reva Sevdigim yatarken kara toprakta Yattýðým döþekte diken batýyor.
Buz keser kaným, donar bedenim Gözümün önünde cansýz hayalin Býraktým gelecegi sensin emelim Sensiz geçen her gün ömrü yakýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet tunç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.