Çok zengindi o çok, Yatý, katý, arabasý,villasý, Olmayan hiçbir þeyi yok. Oydu dünyanýn hakimi, Oynatýnca parmaðýný, Oluyordu her dediði.
Geçen gün Paris’teydi, Nede güzel eðlenmiþti. Geziyordu diyar diyar, Arkasýnda dalkavuklar. Ona verdikçe gazý, Duvara bile týrmanýrdý. Hiç aklýndan geçmiyordu, Yarýn neler olacaðý.
Aradan çok geçmediki. Duyuverdik ölüvermiþ. Eðlenceler bitivermiþ. Öksüz kalan dalkavuklar, Yeni bir enayiler arar.
Getirdiler omuzlarda, Yatýrdýlar musallaya. Sevenleri kaybolmuþtu, Oðlu kýzý dahi yoktu.
Derken bir yaðmur baþladý, Tabut ýslanmaktaydý. Ýlerde bir kirli torba, Ýliþmiþti gözlerine, Aldýlar o kirli torbayý, Örtüverdiler üstüne.
O kendini beðenen, Kibrinden geçilmeyen. Servetiyle böbürlenen, Adamý sýrtlayarak, Aldýlar omuzlara, O kirli torbayla Götürdüler mezarlýða….
ZALOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
zaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.