gidilmedik evler düþündüm perdelerinde bir sýra dantel olan. çocuk sesinden yorgun düþer mi duvarlar? beklenenlerin olduðu akþamlarda yollara bin nazar býrakmak... ama hepsi sonsuzluktan olacak. ellerde zamanýn mesaisi hiç iþlemeyecekti, saatler hep on ikiye beþ var olacaktý. düþündüm -oldurdum-
sesimin asýlý kaldýðý fotoðraflý akþamlarda bir bir kesildi yüzüm ve arkadaþlarým. -tam da gülüyordum oysa!- kimselere soramadým , nereye gidiyoruz, diye. biri elimden tutmuþtu , ben bir ev düþünmüþtüm çocukluðumun eskittiði , perdelerinde bir sýra dantel olan... saatler on ikiye beþ var. sabret hayat! birazdan yüreðim de uyanýr.
nemide--2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
nemide Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.