Dün gece,uyuyordum, Hiç durmadan saðýma,soluma dönüp duruyordum, Mahþeri kalabalýðý orda görüyordum. Alçaktaaan kýrmýzý renkte,bir helikopter uçuyordu, Fazla havalanmýyordu. Siyah elbiseli bir adam el sallýyordu. Hem gülüyordu,sanki biraz da üþüyordu. Mahþeri kalabalýk,onun yere inmesini bekliyordu. Adam gibi adam,yiðit adam geliyor diyordu. Hava çok soðuktu,herkes soðuktan donuyordu. Ama hiç kimse donduðunu,belli etmiyordu. Çünkü çok sevdikleri Muhsin YAZICIOÐLU geliyordu. Bense hala uyuyordum,hatta uyanmak bende görmek istiyordum. Bir taraftan uyanmak,bir taraftan da uyanmamak istiyordum. Kendi kendime acep rüya mý gerçek mi?diyordum. Gerçekse sevineceðimi,rüyaysa üzüleceðimi biliyordum. Gözlerimi yavaaþ,yavaaþ açýyordum, Yatakta olduðuma,gerçek deðilde rüya olduðuna üzülüyordum. Hala rahmetli muhsin abimizi bize,gelecek dönecek diye, Kendi kendimi teselli ediyordum.
Çok deðerli Muhsin YAZICIOÐLU rüyalarýmýzdan çýkmýyor.ALLAH tekrar rahmet etsin.Mekaný cennet olsun.Dualarýmýzý öyle insanlardan esirgemeyelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
marif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.