Mor Yelken
Sen deniz feneriydin
ýþýðýný sulara yansýtan
ben mavi bir renktim gölgende uyuyan
býraktýn hüznü avuçlarýma
þimdi yansýyan umuda doðru
savrulan mor yelken oldu acýlarým
Hep sonradan vurur ince ince
Rüzgârýn ýlýk nefesi yüzüme
Soluk alýp verirken çocuklar gibi
Karanlýk sarar dört bir yanýmý
Savrulan mor yelkene dizili gözyaþlarým
Puslu bir ay ýþýðý aldým yelkenin kanatlarýna
Senin yokluðuna yaktýðým hicranlar
Kurumaya baþladý son demde
Sen böyle deðildin yüreðim
Savaþmak kazanmaktan öte ise
kaçmak kaybetmektir
Ardýna kalýr ellerinde uyanan gerçekler
Yol alýrken zamana dur yaradan aþkýna
Gönlünü duaya hapsettiðin çiçeðe
su veren bulutlardan bir ah seç
yansýyan umudum benide gözlerine hapset