TERKİB-İ BENT

Çöllerim yalnýz, dökülmez Mecnun’un sevdâlarý
Bahçeler sessiz, dikilmez Mecnun’un sevdâlarý
Dalgalanmaz hislerim, mecliste yanmaz neylerim
Bülbülüm þevksiz, bükülmez Mecnun’un sevdâlarý
Baðlarýmdan kor sýzar hep, meyveler cansýzdýlar
Fesleðenler mahzun, çekilmez Mecnun’un sevdâlarý
Ummaným küsmüþ, huzur bekler; gönül yükler siyah
Dalgalar kýrgýn, yýkýlmaz Mecnun’un sevdâlarý

Çaðla gönlüm, bak yetim Leylâ’m nefes bekliyor
Korkular hiç yýkma, bak senden heves bekliyor

Göllerim þevksiz, sesim meþksizdi; Ferhatlar yetim
Yollarým köþksüz, közüm korsuzdu; maksatlar yetim
Þarký yükler, taþtý sâkim, toplamýþ hep eyvahý
Dillerim közsüz, yanak durmuþtu, tâkatlar yetim
Mevsimim hiç yýðmamýþ seller, söker hep aþklarý
Sevgiler durgun, sedam mayhoþtu, þevkatler yetim
Hep Þirinsiz daðlarým, set çekti; gelmez Ferhat’ým
Sallarým yanmýþ, kürekler çöktü; nur hat yetim
Neylerim suskun, hicazlar baþka mahrûsede
Sazlarým yoksun, mahurlar bitti, firkat yetim

Tütmesin iþkence, doðsun gönle kor sevdâlarým
Yanmasýn eðlence, doðsun gönle nur hülyâlarým

Yan Züleyhâm yan, Yusuf sevdâsý sarsýn rengini
Yað Züleyhâm yað, Yusuf hülyâsý karsýn rengini
Kor güzeller meþkle el kessin, siyahlar soldurup
Ban Züleyhâm ban, Yusuf dünyâsý kursun rengini
Gülle yansýn bahçeler, bülbül salýnsýn her sabah
Dön Züleyhâm dön, Yusuf deryâsý yarsýn rengini
Hasretin zor dengi yansýn, közlerim dön cennete
Din Züleyhâm din, Yusuf kimyâsý yorsun rengini
Gözlerinden damlalar boþ akmasýn, tutuþtur cevheri
Ak Züleyhâm ak, Yusuf ferdâsý sorsun rengini

Eski gözler, eski közler, siz yeþertin gülþeni
Eski aþklar, eski güller, siz diriltin hep beni

Aslýlar doðsun, Keremler þevkle büzsün mâtemi
Canda güller titresin, meþkiyle süzsün mâtemi
Rýhtýmým hiç yýkmasýn hüsrân, denizler kur beni
Ufka yangýn düþmesin, gönlüyle üzsün mâtemi
Martýlar bulsun kýzýl, sönsün günahlar, yanmasýn
Dilde vurgun sesle tütsün, bende ezsin mâtemi
Raksedip dursun beyaz nurlar, çözüm yýðsýn cana
Canlanýp dursun zamanlar, salda dizsin mâtemi
Ey Kerem, sað sen hevesler, özde tütsün meþklerim
Bülbülüm neylerle sabâ yýð, közde çözsün mâtemi

Ey aþk, ey sen can gýdam, doðdur sabahlar hastayým
Bir süzül sen kalbe, bak soldum bugün, ben yastayým

Kýlma hicrân, tende can yak, közde ateþ zemzemem
Gözlerim köþk yýkmasýn hiç, yapma serkeþ zemzemem
Leblerim bülbülle dolsun, neylerim yaþ dökme sen
Bahçeler sümbülle yansýn, meþki bir deþ zemzemem
Hislerim hep nur hevenkler baþlatýp dursun zülâl
Kaygýlar güllerle dinsin, gönle bir düþ zemzemem
Mihmaným hiç olmasýn meltem, daim yansýn bahar
Handa nurdan günlerim, olmaz belâkeþ zemzemem
Bekliyor Pervâne kor mecliste, aþktan ver haber
Leb yanarken, yaðmasýn hiç günde riþtem zemzemem

Ey güzeller, girmesin hiç kaygýlar kor bahçeme
Gülleyin siz câný, aþk tütsün, varýn nur bahçeme


( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )


Mahrûse: Büyük þehir, ülke, vatan
Ferdâ: Yarýn
Zemzeme:Naðme, hoþ sesim
Leb: Dudak
Zülâl:Saf, berrak,güzel
Mihman:Misafir
Belâkeþ:: Bela çeken, sýkýntý içinde olan
Riþte: Ýplik ( burada gözyaþý olarak kullandým ) :



Sosyal Medyada Paylaşın: