Onlar ellerinde mendille,sabahýn ilk güneþiyle baþlar herþeye... Hüzünlü bir yüz ifadesi ve duygusal bir görüntü.. Sonra...baþlarlar "abileeer,ablalaar"diye slogan atmaya. Acýyan acýmýþtýr zaten. Ýçinde bir parça insanlýk varsa bakarsýn zaten onlara. Kolunun uzunluðu kadar uztýrsýn elini. Ve yüzlerindeki o küçücük tebessümden Bir parça olmayý baþarabildiysen,ne mutlu sana Ne mutlu sana ki...Sokak çocuklarý aklýnda.
Onlar bizim çocuklarýmýz. Sokak çocuklarý deðil! Onlar istemediler kaldýrýmdan ve asfalt yollarýndan bir aile. Okul yerine kaldýrýmlarda mendil satmayý hiç düþünmediler. Hayat onlarý istemedikleri bir þeye zorladý. Hiç istemeden sokak çocuklarý oldular. Kaldýrýmlarda mendil iþçisi olarak hayata atýldýlar. (ONLARI KORUYUP SAVUNARAK HAKLARINI ARAYALIM LÜTFEN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.