BAĞRI YANIK TARLALAR

Terminalin içindeki kokuþmuþ hava,
Daðýtýlýyordu, içindekilere bedava.
Hacýsý, hocasý; keþi, leþi hep bir arada,
Teneffüs ediyorlardý, ayný havayý orada.
Banklar üzerine oturan yorgun kafalar,
Boylu boyunca uzanýp uykuyu ufalar.
Yol parasýný düþüren zavallý adam,
Dýþlanmýþtý, biletçilerce bir an…
Ýnsanlar tabiatýn gölgesinde kaybolmuþlar,
Benliklerinde ne ar, ne de hayâ koymuþlar.
Yeni nesil sinsice benliðinden uzaklaþtýrýlmýþ,
Bir öbek yapýlýp, iyice harmanlaþtýrýlmýþ.
Bu kayboluþa sessiz kalýrken babalar,
Her gün buna þahit oluyor baðrý yanýk tarlalar.
Baþaðýn yerden fýrlayýp göklere,
Yükseldiðini gördüm, yanýk tarlalarda,
O baþaðýn güzelim unu yoðrularak,
Meze yapýldýðýný gördüm masalarda.
Nimete bulaþtýrýlan alkollü þarap sularý,
Midenin kambur çukuruna dökülmüþtü,
Eli nasýrlý milyonlarca insan yýðýný,
Emeðinin þerbetini efendilerine sunmuþtu,
Oysa yoksul insanlarýn mazlum çocuklarý,
Bir yudum mamadan mahrum býrakýlmýþtý…

19.09.1992
Ankara-Çekerek Karayolu
Sosyal Medyada Paylaşın: