Vay uyanýk alçak çakal! Kýpýrdama yerinde kal! Koyunumu, kuzumu çal Sonra anlat bana masal!
Yok çok açmýþ yavrularý Dolaþmýþ bütün daðlarý Ne bir tavþan ne bir fare Olmayýnca hiçbir çare Ondan yapmýþ yaptýðýný; Doðru yoldan saptýðýný Biliyormuþ, çok piþmanmýþ; Kaptýðý o hayvanlarýn Yere bakarmýþ gözleri Zayýfmýþ yerde izleri Almasa da ölür sanmýþ.
“Onca hayvan var sürüde Çoðu sað kaldý geride” Diye veriyor teselli Niyet yýrtmak dünden belli.
Vay uyanýk alçak çakal! Diyemem sana hoþça kal; Deðil sahibi birinin Ben çobanýyým sürünün Hesabýný soranlara Girmeden hiç yalanlara Nasýl bir cevap veririm? Boþ ver! Ben de seni vururum Bu iþten de kurtulurum.
Ya varsa aç yavrularýn?
Deðilim ben bir canavar Benim de yavrularým var. Git gözüme görünme! Ayaklarýma sürünme! “Açtým, kestim yedim” derim Olmadý bedel öderim.
Kandýrdýn beni sen çakal Hoþ çakalsýn sen hoþça kal
Sosyal Medyada Paylaşın:
çağötem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.