Güneþ mýzrak boyunda Haziran sýcaðýydý Usul usul sahile iniyordu O adam Deniz koynunu açmýþ sanki yâr kucaðýydý Bir hüzün teknesine biniyordu O adam
Gözleri takýlmýþtý balýkçý tayfasýna Bir þeyler karaladý kalbinin sayfasýna Feryat karýþtý yine inleyen sayhasýna Kaderini bin kere kýnýyordu O adam
Bir el sallanýyordu dalganýn beyazýnda Sitem savruluyordu canhýraþ avazýnda Kalbi Temmuz yangýný beden Mart ayazýnda Ýliklerine kadar donuyordu O adam
Sýrtýný umut ile taþlara dayýyordu Masmavi hayalleri siyaha boyuyordu Kendini bir delinin yerine koyuyordu Yalnýzlýðýn ardýna siniyordu O adam
Deniz bile kararmýþ boz bulanýk renkteydi Dev dalgalar durulmuþ sahil ile denkteydi Yürek muharebede duygularý cenkteydi Sanki gelecek gibi sanýyordu O adam
Güneþin batýþýný izledi derin derin Fehmindeydi hisleri hüsran dolu o yerin Lâyýkýmýydý peki böylesi bir kaderin Cehennem ateþiyle yanýyordu O adam
Zamana karþý yine maðlup olmuþtu garip Mutluluk yokmu bilmem bir gün vulata erip Her daim yaþadýðý o sonuçtan muzdarip Çaresizce evine dönüyodu O adam
Zeki BEKAR Sosyal Medyada Paylaşın:
zekibekar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.