Zamaný gelince nasýl baþýmýza düþer kýr
Tabiyatýn en yorgun yüzüdür bozkýr
Çok yüksek gelmiþti dut dalý
Tutunmak için bir güle uzandý
Pamuktan avuçlarýna batýnca dikeni
Unuttu çoktan kanayan dizlerini
Bir daha kundaklandý geceyle gün
Çin çin öterken cýrcýrböcekleri
Kayboldu zaman pusulasýz
Uzak, yakýn bilinmedi
Kutsal bir sýr gibi sakladý sevdasýný
Demedi
En son dikildiði yerde baþlýyordu hayat
Önce pencerelerden baþlardý tabiyat
Kýrmýzý bir sardunyanýn diliyle konuþtu
Sonra dut dalý,zerdali,yemlik,evelik
Meyveye durdu zaman
Omuzlarda sýrma saçlar iki belik
Bozkýr ipince bir ýslýk
Derince bir karanlýk
Þýrýldayan bir pýnar
Kova içi aynalar
Bir dalgalý deniz þimdi yüzün
Vadilere ýpýslak çöker hüzün
Tekerleði boþlukta çarkýfelek
Döner inleyerek
Kapatýn bütün pencereleri
Gözlerim çimen yeþili benim
Duvarlarým boydan boya lila
Zaman arsýz bir heyula
Lalesiz zamanlara düþen leyla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.