ey sevgili...ey bahçemde açan mahsun karanfil.... Kelâm İşçisi
ey sevgili...ey bahçemde açan mahsun karanfil....
Gecenin yarýsýnda, gündüzden kalma bir umutla özlemek seni. Ve sen uyuyorsundur þimdi, yaydan fýrlamýþ ok gibi kipiklerin, kara üzüm gözlerin kapanmýþtýr usulca. Ellerin baþýnýn altýndadýr yine (ki zaten hep öyle uyurdun)
SABAH GÜNEÞLE AÇACAKSIN GÖZÜNÜ, O GÜNEÞKÝ UTANACAK GÜZELLÝÐÝN KARÞISINDA, VE SEN GECEDEN KALMA ÇIPLAKLIÐINLA, DÖLÜNE TARLA ODUÐUN ADAMIN, DUDAÐINDA BÝR KEYÝF SÝGARASI KADAR UZAK OLACAKASIN YÝNE. BENSE,BÝR GECEYÝ DAHA SENSÝZ BÝTÝRMENÝN HESABINI SORACAÐIM KENDÝME, SENSÝZ GEÇEN HER GÜNÜN BEDELÝNÝ ÖDEYECEÐÝM...
Anne olacaksýn günün birinde, ben teni kýsýr bir adam kimliðinde, etimi esirgeyeceðim,gözümün ferine aþýk olan kadýnlardan... Bir gecelik aþk arayan,bir gecede unutulan kadýnlardan...
Ezan okunuyor þimdi, saat beþi çoktan geçti. Ve biliyorum sen uyuyorsundur þimdi, bana çok uzak bir evdesin belki, Tatlý rüyalar sevgilim, uyumadýðým her gece,her an,her saniye sendeyim...
Günahýn,acýn,hüznün omzumda, yakacaðým tüm sevinçlerimi, Engin diyarlara gideceðim, ama sen kalbimden hiç gitmeyeceksin sevgili...
enginname...
’’Günleri aylarý bitiren zaman, ömrümü bitirmiyor,belki kavuþmakta var...’’ Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.