DÜ(Ö)ŞLERE GÖMÜYORUM KENDİMİ

sahipsiz denizlerde ölü balýklar avlýyorum
sahipsizliðine öpecek kadar yaklaþýyorum.
dudaklarýmdaki hangi öpüþ sahibinin sesiydi
kývrýmlarýný sessizlikle kavrayan aþk
delirmiþ bir mavilikte dudaðýmý arayan dudaklar
kadife yapraklarýnda þizofren bahçenin
sahipsizlikten kamaþan dudaklar aðlýyor
ayrýlýða itirazlý...

sözcüklere ömür biçiyorum nefesleri sayarken
dudaklarýný teslim ediyorum kendime

Dudaklarýmda acýnýn mor tadý
bir ok gibi ýþýklý.
uyuyakalmýþ yalnýzlýðýna
kulaç atýyorum derinliklerinde
mavi gürültülerle açtýn tenimde
saçlarýnýn sedirine oturup
ilkyaz meyveleri tattým dudaklarýnda
tenimde yüzyýllarýn yalnýzlýðý.

benim yazgýmý dudaklarýn yazsýn...

yarýn bayram
þeker tadýnda gezmeye çýkacaðým teninde
dudaklarýndan öpeceðim...

eðildim sana
öldüren kývrýmlarýna
hoþ geldin ,dedin
ne zamandýr?
denize daldýðýndan beri,dedin
yine de sevgili
melekleri bekletme
çünkü seni kendime teslim ediyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: