ÜMMET

Ýki heceli bir sözcüktür ümmet,
Ýnsanlýk için ise verilmiþ nimet,
Anlamý ise kocaman bir dünya,
Bizi âleme yansýtýyor bu ayna,
Mefhumu malum, lafzý ruhumuzda,
Aðýr mesuliyeti yükselir omzumuzda,
Vücut diye düþündüm bu ümmeti,
Yaþarsak Rabbim verir himmeti,
Beyinlerimizde sulanmýþ bir yara,
Akýyor aþaðý, derdini yara yara.
Aþaðý baktým, ayak yok,
Yukarý baktým, baþ yok,
Yanlara baktým, kollar yok,
Beyinse kurtçuklarla örülmüþ,
Etrafý kapitalizm ile dürülmüþ,
Baþýboþ yol alýyor bir meçhule,
Ruhunu her gün tükete tükete…
Kendini yiyip bitiren ümmet,
Nedir boynuna takýlan bu zillet?
Bosna, Azerbaycan senin deðil mi?
Keþmir, Cezayir gözün deðil mi?
Ortadoðu senin kalbin deðil mi?
Orta Asya ciðer paren deðil mi?
Türkistan senin bir parçan deðil mi?
Tilkiler üþüþmüþ, her birinin baþýna,
Tavuklarsa koþuyor yumurta sevdasýna.
Akan laðýmlý ýrmak, ateþ hattýnda,
Patlamaya hazýr bomba olmuþ can pazarýnda...
Ümmetin özlediði bir yudum özgürlük,
Bir masalla sýkýþtýrýlmýþ boþ tabaklara,
Hakikat girmez olmuþ saðýr kulaklara.
Aðlayan gözler kör, kulaklar saðýrsa,
Fert fert kalanlar, ne kadar da baðýrsa,
Zil hep çalacaktýr, zalimlerin mabedinde,
Birbirimizi bitireceðiz cehaletin dibinde.
Senin ciyak ciyak çýkan ümitsiz seslerin,
Umudu olmayacaktýr bekleyen bu neslin.
Unutma! Ümmet tam bir düzenden oluþur,
Hak ve adâlet adýna ölümüne dek konuþur.
Dünyanýn neresinde acý duysam acýmdýr,
Týrnaðýna batan dikenler, acýnsa acýmdýr,
Senin mutluluðun benim mutluluðumdur,
Senin hüzünlerin ise benim kâbusumdur…
Nerde olursan ol; bil kardeþinin kýymetini,
Yüce Allah hayýr eyler, senin iyi niyetini.
Uzaklýk bizim için asla deðildir bahane,
Gelecek bu ümmet için olacaktýr þahane.
Allah’ým! Zulümlere karþý bize yardým et,
Birlik ve beraberliðimizi daima ihsan et.

09.05.1993
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: