SUSTUM..

Nefesinden vuruyorum kelimelerini..
Ölüyorsun çýðlýksýz..


Katilin sarýlýþý sanki,
Gazete kaðýtlarýyla ört bas edilmiþ bedenine..

Omzunu uzatsan yinede..
Ben aðlasam..


Ve sormasan yalnýzlýðýmýn senden önceki miladýný..


Yaktýðým kitaplarýn
hangi satýr aralarýna gizlediysen aþk’ý,
Artýk çok geç
kül kokuyor avuçlarým..


Mavi gözlü adamlarýn
karanlýk bakýþlarýna yazýlýyor adýn
Okunaksýz
Gri..


Hiç biri sana benzemeyecek kadar sahici..


Yaðmur silecekse bütün izlerini..
Hazýrým aðlamaya..


Nü bir yalnýzlýk sere serpe uzanýrken koynumda
Korkuyorum bayým,
Bütün bildiklerimi anlatmaya..


***

Hani,
yalnýzlýðýn bittiði yeri sormuþtun ya bana..

Sustum..
Susuyorum..
Sana..
Sosyal Medyada Paylaşın: